معنی ام کلب - جستجوی لغت در جدول جو

ام کلب

لغت نامه دهخدا

ام کلب

تصویری از ام کلب — تصویر ام کلب

فرهنگ لغت هوشیار

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(اُمْ مِ)

عقاب. (المرصع)

لغت نامه دهخدا

(اُمْ مِ طُ رَ)

شراب. (از المرصع)

لغت نامه دهخدا

(اَ کَ)

نام مسکوکی هلاندی که منقوش بصورت شیری است

لغت نامه دهخدا

(اُمْ مِ)

داهیه. (المرصع) (اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

(اُمْ مِ کِ)

رجوع به ام الکتاب شود

لغت نامه دهخدا

(اُمْ مِ کُ)

خزاعی کعبی. از زنان صحابی بوده و از وی حدیث روایت شده است. رجوع به الاصابه فی تمییز الصحابه ج 8 ص 271 شود

لغت نامه دهخدا

(اُمْ مِ وَ)

یعنی مادر فرزند، و آن کنیزی است که از مولای خود آبستن شود.

لغت نامه دهخدا

(اُمْ مِوَ هََ)

ماده خر. اتان. (از المرصع)

لغت نامه دهخدا

(اُمْ مِ شِ)

لبوه. (المرصع). شیر ماده

لغت نامه دهخدا

(اُمْ مِ لِ)

دختر ابوطالب بن عبد مناف هاشمی. خواهر علی (ع) بود. بعضی گفته اند اسمش ریطه بوده. رجوع به الاصابه فی تمییز الصحابه ج 8 ص 252 شود

لغت نامه دهخدا

(اُمْ مِ طِ بَ)

عقاب. (از اقرب الموارد) (از المرصع)

لغت نامه دهخدا

(اُمْ مِ جَ)

کفتار. (المرصع) ، کرکس. (از اقرب الموارد) ، بط. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

(اُمْ مِ عَ)

تصغیرگونه ای از أدمه، بقول ابی القاسم محمود بن عمر، نام کوهی است و بقولی دیگر کوهی است بین قلهی و تقتد در حجاز. (معجم البلدان).
زن شهید اول محمد بن مکی. درگذشته به سال 786 ه. ق. و زنی فقیه و عابد و پرهیزکار بوده است. (از ریحانه الادب ج 6 ص 228)

تصغیرگونه ای از أدمه، بقول ابی القاسم محمود بن عمر، نام کوهی است و بقولی دیگر کوهی است بین قلهی و تَقْتَد در حجاز. (معجم البلدان).
زن شهید اول محمد بن مکی. درگذشته به سال 786 هَ. ق. و زنی فقیه و عابد و پرهیزکار بوده است. (از ریحانه الادب ج 6 ص 228)

لغت نامه دهخدا

(اُمْ مِ عَ)

اسبیدباجه. (المرصع). رجوع به اسپیدباج و اسپیدبا و اسفیدباج شود

لغت نامه دهخدا

(اُ م مِ تَ لَ)

خر. (منتهی الارب). اتان (ماده خر). (المرصع) ، مادر بچۀ نوزاد. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

(رَوَ دَ / دِ)

کامجو. کامجوی. رجوع به کامجو و کامجوی و جویندۀ کام شود

لغت نامه دهخدا

(کُ لَ)

دهی از دهستان دشت سراست که در بخش مرکزی شهرستان آمل واقع است و 120 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

(دِ شِ کَ)

طالب نام. نامجو. جویای نام. که جویا و خواستار شهرت و آوازه است. شهرت طلب

لغت نامه دهخدا

(هََ کَ)

هم کار. هم شغل. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

(اُمْ مِ کَ)

کلب. (المرصع). رجوع به ام کلب شود

لغت نامه دهخدا

(اُمْ مِ کَ بَ)

تب. (از اقرب الموارد) (آنندراج) ، سرما. (از المرصع) ، باد شمال. (از اقرب الموارد) (مؤید الفضلاء) (مهذب الاسماء). باد شمال را گویند بجهت سردی آن. (از المرصع) ، باد. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(اُمْ مِ حِ)

ماده خر. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از المرصع). خر. (مهذب الاسماء). کنیۀ اتان. (ماده خر) است. (از لسان العرب)

لغت نامه دهخدا

نام خواه نامجوی آنکه طالب نام وشهرت است شهرت طلب: چنین پاسخ آوردمنذربراوی که ای پرهنرخسرونامجوی، طالب مقام ومنصب، شجاع دلاور، روزدهم از هر ماه جلالی

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از کام طلب — تصویر کام طلب

آنکه در طلب مراد و مقصود خویش است کامجوی: (این هوس پیشگان کام طلب همه دوشاب دل تو شکر لب) (ضیاء اصفهانی)، عشر طلب عیاش

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از ام حلس — تصویر ام حلس

ماچه خر

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از ام ولد — تصویر ام ولد

کنیزی که از صاحب خود حامله باشد

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از ام الکلب — تصویر ام الکلب

ام الکلب

خرنوب الخنزیر

فرهنگ لغت هوشیار

نام روستایی در نور

فرهنگ گویش مازندرانی

توله خرس

فرهنگ گویش مازندرانی

جویبار، نهر، جویبار، نهر

فرهنگ گویش مازندرانی

از توابع دهستان بندپی بابل که تلفظ فارسی آن احمد کلا است

فرهنگ گویش مازندرانی

از توابع بندپی واقع در منطقه ی بابل

فرهنگ گویش مازندرانی

کلاه نمدی

فرهنگ گویش مازندرانی